دوستان عزیز

این مطلب را آنقدر نشر دهید تا غلطی که متاسفانه در رسم الخط فارسی در فضای مجازی باب شده و می‌تواند به دیکته‌ی فارسی هم سرایت کند برچیده شود.

در کتابت فارسی، اضافه‌ی مالکیت (ه) ندارد و با کسره تلفظ و نوشته می‌شود. یعنی باید بگوییم کتابِ مجید، نه کتابه مجید...

بنابراین:

ننویسیم  مادره من... بنویسیم مادر من

ننویسیم  دوسته فلانی... بنویسیم دوست فلانی

ننویسیم دوسته پسره او... بنویسیم دوست پسر او

ننویسیم  ماشینه بنزه همسایه... بنویسیم ماشین بنز همسایه

ننویسیم دسته خدا بالایه دست‌هاست... بنویسیم دست خدا بالای دست‌هاست

ننویسیم پایه خود را از گلیمه خود درازتر نکن... بنویسیم پای خود را از گلیم خود درازتر نکن

 روشن است که وقتی می‌نویسیم دسته، معنا متفاوت می‌شود و به معنای دسته‌ی یک چیز است. یا اگر بنویسیم پایه، معنا متفاوت می‌شود و به معنای ستون و اساس می‌آید. و وقتی می‌نویسیم دوسته، مادره، کتابه فقط در تلفظ عامیانه به معنای اشاره به هرکدام از اینهاست. یعنی آن دوست، آن مادر، آن کتاب و...

پ ن: امیدوارم فرصتی پیش بیاید با صرف نظر از فواید فضای مجازی، در باب آفت‌های شکلی و محتوایی آن هم چیزی بنویسم.